Acı kaybımızın ardından bağışıklık sistemimiz çökünce tüm aile sıradan hasta olduk ve sende ilk hastalığını ve hastane tecrübeni yaşadın bitanemiz... Kıyamadık sana hiç birimiz... Sen iyi ol her zaman ne olur...
Acilde yüksek ateş için sabahın 7' sinde kompres yapılırken uykuya dalıp rüyanda düştüğünü görerek bir o kadar da şirin "bam" diyerek uyanışın o durumda bile güldürdü bizi bitanemiz...
Ateşin kontrol altına alınamayınca geceyi hastanede geçirmek durumunda kaldın, önce anneannen, deden, ciciannen dayın ardından da babannen, hacı deden, amcan seni yanlız bırakmadılar... Gece yanında babannen ve deden kaldı.
Hastanede kolunda serum halacığınla telefonda konuşurken derdini anlatmaya çalıştın kendince... Ertesi gün halacığında koştu geldi yanına...
Ertesi gün artık sıkıntıdan serumumla beraber ağzında 2 gündür hemşire ablaların sana bol bol hediye ettiği lolipopun ile dolaşmaya başladın... Durumunu bu kadar çabuk kabullenmen, serumlu elini hiç oynatmadan (ilk bağlandığında 1 kere oynatmaya çalışmış ve aciiyoo olduğunu anlamıştın) öylece dolaşman çok içimizi acıttı, çok şükür bugün taburcu olacaksın... Bununla geçmiş olsun...
